หนทางนี้เป็นที่ไปอันเอก
-------- เพื่อความบริสุทธิ์ของเหล่าสัตว์
-------- เพื่อล่วงความโศกและปริเทวะ
-------- เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์และโทมนัส
-------- เพื่อบรรลุธรรมที่ถูกต้อง
-------- เพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน
หนทางนี้ คือ สติปัฏฐาน ๔ ประการ
ผู้เรียบเรียงได้นำมหาสติปัฏฐานสูตร จากพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ มาจัดย่อหน้า วรรคตอนใหม่ เพื่อให้สามารถอ่าน ทำความเข้าใจและจดจำได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ได้นำฉบับแปลภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส มาเทียบเคียงกับภาษาไทย เพื่อเพิ่มความเข้าใจ ท่านที่เคยอ่านสูตรนี้ โปรดดูและพิจารณาโครงสร้างของมหาสติปัฏฐานสูตรด้วย
ผู้เรียบเรียงขอกราบนมัสการด้วยความเคารพและระลึกในพระคุณของท่านผู้แปลทุกท่าน
ขอขอบพระคุณในทุกความเห็น คำแนะนำ และการชี้ข้อผิดพลาดที่มีอยู่ ทั้งนี้เพื่อนำมาเป็นข้อมูลสำคัญในการปรับปรุงแก้ไข และเป็นประโยชน์ในการร่วมกันเรียนรู้มหาสติปัฏฐานสูตรตลอดไป
" ดูกรภิกษุทั้งหลาย
บัดนี้ เราขอเตือนพวกเธอว่า
สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
พวกเธอจงยังความไม่ประมาท
ให้ถึงพร้อมเถิด "
ปัญญาอันรู้เห็นตามเป็นจริงของเราในอริยสัจ ๔ นี้มีรอบ ๓ มีอาการ ๑๒ อย่างนี้ ยังไม่หมดจดดีแล้ว เพียงใด
ดูกรภิกษุทั้งหลายเรายังยืนยันไม่ได้ว่าเป็นผู้ตรัสรู้
สัมมาสัมโพธิญาณ อันยอดเยี่ยมในโลก พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ เพียงนั้น.
ก็เมื่อใดแลปัญญาอันรู้เห็นตามเป็นจริงของเรา ในอริยสัจ ๔ นี้ มีรอบ ๓ มีอาการ ๑๒ อย่างนี้ หมดจดดีแล้ว
ดูกรภิกษุทั้งหลายเมื่อนั้น เราจึงยืนยันได้ว่าเป็นผู้ตรัสรู้สัมมาสัมโพธิญาณ อันยอดเยี่ยมในโลก พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ในหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณะ พราหมณ์ เทวดาและมนุษย์.
อนึ่ง ปัญญาอันรู้เห็นได้เกิดขึ้นแล้วแก่เราว่า
ความพ้นวิเศษของเราไม่กลับกำเริบ
ชาตินี้เป็นที่สุด ภพใหม่ไม่มีต่อไป"
สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นทั้งมวล มีความดับเป็นธรรมดา.
จาก ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔
มหาวรรค ภาค ๑
1 ความคิดเห็น:
จากการวิเคราะห์ สังเคระห์ และการทำความเข้าใจตามข้อขยายและข้อธรรมะที่ท่านผู้เขียนได้เรียบเรียงไว้ นอกจากมหาสติปัฏฐานสูตร4 และยังมีการอธิบายในเรื่องอื่นๆเช่นสังขารไม่เที่ยง การบรรยายเหล่านี้ อีกทั้งการนำเสนอโครงสร้างที่มีความชัดเจน ทำให้ผู้เข้าชมสามารถเข้าใจถึงหลักธรรมได้ง่ายขึ้น อยากจะขอเสนอความคิดเห็น การจะศึกษาธรรมะให้เข้าใจได้เพิ่มขึ้นตามลำดับ จะต้องเอาใจตัวเองไปนั่งอยู่ตรงข้อธรรมนั้นๆ พิจารณาโดยแยบคาย ตระหนักให้รู้ชัด สมัยที่ดิฉันเริ่มปฏิบัติธรรมใหม่ๆ ก็ทำอย่างนี้ พูดไปก็คล้ายงานศิลปะเอาใจใส่ศึกษา แบบที่เขาเรียกว่าอินน์กับธรรมะ อ่าน ตระหนักหรือสำเหนียก เมื่อรู้ข้อความธรรมะข้อที่ได้อ่าน ก็นำมาไตร่ตรองเรื่อยๆ พิจารณาจนคิดว่าสุดปัญญาคือ มันรู้ถึงที่สุด แล้วมาลองถามปราชณ์ทั้งหลาย ไตร่ตรองดูนี่เราเข้าใจแล้วหรือยัง มีอะไรควรจะรู้เพิ่ม ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ต้องกระทำการฝึกฝนตนเองต่อข้อธรรมที่ศึกษาโดยตลอด เพื่อประโยชน์ของท่านเอง หลังจากศึกษาแล้วก็ต้องลงมือปฏิบัติ ไม่ใช่สักแต่ว่ารู้แต่ทำไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นเราจะมาปฏิบัติธรรมกันเพื่ออะไร ก่อนจะจบความคิดเห็นอยากจะทิ้งท้ายว่า ต้องมีความเพียร มีขันติมีความใฝ่รู้ กระตือรือร้น ที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าท่านจะศึกษาสิ่งใดขอให้ท่านจดจ่อและใส่ใจด้วย ที่สำคัญที่สุดคือการสำรวมกาย วาจา ใจ ให้อยู่ในศีลเสมอ บางครั้งบางท่านทำไม่ได้ทั้งหมด ก็ขอให้มีความเพียรทำให้ได้ดีที่สุด บางทีศีลก็ขึ้นกับหิริโอตัปปะ ถ้าใจเราละเอียดมากแต่ก็ยังผิดศีลก็มีโทษทั้งนี้อยู่ความเกรงกลัวต่อบาปของเรา. จิตมันฟ้องเองว่าเราผิด ไม่ต้องให้ใครประฌาม เรานั่นแหละประฌามตัวเอง มากน้อยใจเราจะรู้เอง ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่ปฏิบัติ ขอให้ท่านมีความเจริญก้าวหน้าและมีดวงตาเห็นธรรม สวัสดี
แสดงความคิดเห็น